ABD’YLE ÇATIŞILIYOR MU?

AKP Genel Başkanı ve Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, belirli bir süreden beri, Batı’yla özellikle de ABD’yle çelişkileri olduğunu gösteren açıklamalar yapıyor; ABD ile çatıştığı izlenimi veriyor. Açıklamaları değerlendiren bir kısım yorumcu; ‘Erdoğan’ın Washington’un verdiği desteği yitirdiğini’, ‘üzerinin çizildiğini’ ya da ‘Batı gözünde miyadının dolduğunu’ söylüyor. Bir başka kesim; ‘AKP’nin dış politikada ister istemez Atatürkçü politikaya döndüğünden’, ‘vatan savunmasından’ hatta ‘anti-emperyalist tutumdan’ söz ediyor. Yandaş kesim ise; ‘Yedi düvelle mücadele edildiğini’, ‘dik ve sağlam bir ulusal duruş gösterildiğini’, ‘Batı’ya diz çöktürüldüğünü’ söylüyor. Televizyon konuşucuları bunları anlatıyor, gazeteler bunları yazıyor.

Medya Siyaseti!

Siyasi iktidarın,  son dönemde, ABD başta olmak üzere Batı karşıtı söylemleri ve bunlara karşı yapılan yorumlar, siyasetteki düzeyin göstergesi durumundadır. Olay ve olgulara bakış açısı daralmıştır. Siyasi gündem neredeyse haftalık değerlendirmelere inmiştir. Sürekli konu değiştiren resmi açıklamalar, medya yayınlarıyla halka ulaştırılmakta ve ard arda yapay gündemler yaratılmaktadır. Bilgisiz ve örgütsüz kılınan halk, neyin ne olduğunu anlayamaz hale gelmiştir. Televizyonlar ele geçirilmiş, siyaset, medya yayınlarıyla sınırlanmış durumdadır.

İki hafta öncenin konusu Barzani’nin referandumuydu, bu haftaki konu; ‘ABD’yle çatışma’. Altı hafta önce konu, ‘Almanya’ya haddini bildirmek’ di.

Türk siyasetindeki ufuk daralması, yalnızca iktidardakileri değil siyasetle ilgilenen her kesimi içine almıştır. Aydın çevrelerdeki entellektüel olgunluk, şimdiye dek olmadığı kadar düzey yitirmiştir.

Çatışıyor Görünmek

Siyasetteki düzey yitiminin göstergesi olan açıklamaların hiçbiri doğru değil ve açıklama sahiplerinin niyeti ne olursa olsun; yalan ve yanlışa dayanıyor. Yanılgı ve öngörüsüzlüğü yansıtıyor. Batı’nın destekleyip ayakta tuttuğu ve tutmakta olduğu iktidar, yitirmekte olduğu halk desteğini korumak için; yapay gündemler yaratıp, uygulaması olmayan kurusıkı sözler söylüyor. Gerçekte, ne Batı’nın çıkarlarıyla çelişiyor ne de ulusal hedeflere yöneliyor. Emperyalizmin Ortadoğu politikasına katkı koyan bir iktidarın, gönüllü olarak birlikte olduğu güçle çatışması söz konusu olmuyor.

Hiçbir yönetim, kendi ülkesine zarar verecek bir sürece katkı koyarken sesiz kalmış görünemez. Büyük Ortadoğu Projesi Eşbaşkanlığını yapıp istenenleri yerine getirirken, sonuçlar ortaya çıkmaya başlayınca kendini gizlemek ancak böyle mümkün olabilir. Gerçeğin ortaya çıkması, yani ülke dağılmaya giderken; bunu yapanlara karşı dirençsiz ve çatışmasız bir görünüm vermek, halkın desteğini tümden yitirmek demektir. ‘İşbirlikçinin gizlenmesi’ denilen bu tutum; medyayla yayılan ve bugüne dek işe yarıyan yapay gerilimlerin, siyasete yön veren unsur haline getirilmesinin hem nedeni hem de amacıdır.

Emperyalizmin Ne Olduğunu Bilmek

Türkiye’de, emperyalizm sözcüğü çok kullanılıyor ancak ne olduğu ve nasıl işlediği, gerçek boyutuyla bilinmiyor. Emperyalizm deyince, oluşan ortalama algı; silah, ordu, savaş ve askeri işgal geliyor. Oysa, bunlar emperyalizmin amacına ulaşmak için kullandığı araçlar. İşin özü; para, kar ve sömürüye yani ülkelerin varsıllığına el koymaya dayanıyor. Emperyalizmin varlık nedeni ekonomidir.

Bugün askersiz ‘çözüme’ öncelik veriliyor, olmazsa silah kullanılıyor. Amerikalılar, 20.yüzyılın başında bu işleyişe ‘açık kapı politikası’ diyordu. ‘Kapılar Amerika’ya açık olmalı, kapalıysa kırılmalı’. Söylenen buydu. Kapılar bugün, mali ve ticari ilişkilerle açılıyor ve işbirlikçilerle açık tutuluyor.

AKP’nin Özgörevi (Misyonu)

Türkiye’nin emperyalizmin ağına yakalanması, Atatürk’ün ölümüne dek giden eski bir öyküdür. AKP’nin 15 yıllık iktidar dönemi, bu uzun sürecin son aşamasıdır. ABD bu son dönemde, Türkiye’de bugüne dek yapamadığı ve yaptıramadığı ne kadar tasarımı varsa, tümünü AKP’ye yaptırmıştır/yaptırmaktadır.

İktidara getirilmeyle başlayan, BOP adına Ortadoğu’da görev verilmesiyle gelişen ilişkiler ağı; başladığı gibi sürmektedir. Bunu, geçen ay yapılan Washington ziyareti açıkça ortaya koymuştur. Durumun böyle olmadığını, AKP’nin ABD’yle çatıştığını ileri sürenler, Trump’un; “Dostum Erdoğan dünyanın çok zorlu bir bölgesinde görev yapıyor, açıkçası yüksek not alıyor. Türkiye ve ABD’nin şu anda hiç olmadığı kadar birbirine yakındır” sözlerinin ne anlama geldiğini açıklamak durumundadırlar.

Türkiye-ABD ilişkileri, söylendiği gibi gerçekten “hiç olmadığı kadar” yakın mıdır? Ya da “tarihinin en sorunlu dönemini mi” yaşıyor? Bu soruya, medya siyasetçilerinin gözüyle değil de, yüzyıl yukardan bakarak yanıt verilecek olursa, “Türkiye, Kurtuluş Savaşı’ndan beri, ABD isteklerine hiç olmadığı kadar yakın” yanıtının verilmesi gerekiyor.

Kurtuluş Savaşı, Türk Devrimi ve ABD

Türkler, Kurtuluş Savaşı ve Türk Devrimiyle; ‘Anadolu’nun kapılarını’ üstelik sımsıkı ve yalnızca ABD’ye değil, bütün emperyalist devletlere kapattı. Bu tutumuyla, sömürge ve yarı-sömürgelere örnek oldu ve Amerikalıların “insanlığın baruttan sonra bulduğu en tehlikeli silah” dediği, ulusal kurtuluş savaşları çağını başlattı. ABD’yle ‘en uzak’ ülke haline geldi.

ABD Atatürk’ü ve Türk Devrimi’ni hiç affetmedi. Onları, kendisi için en büyük tehlike olarak gördü. Lozan’ı imzalamadı, Sevr’in 20.yüzyılın ‘en demokratik antlaşması’ olduğunu söyledi. Yüzyıl boyunca bu anlayışla hareket etti ve Türkiye’yi yüzyıl önceki duruma getirmeye çalıştı ve bunu başardı. Türkiye, 21.yüzyılın başında, ABD’ye hiç olmadığı kadar ‘yakın’ hale geldi.

 Recep Tayyip Erdoğan ve ABD

‘Ey Amerika’yla’ başlayan ve söz karmaşasıyla süren açıklamalara dayanarak değerlendirme yapacak olursak, Türkiye’nin ABD’yle çatıştığı söylenebilir. Ancak, bu gerçeği yansıtmaz. Türkiye, ABD’nin yüzyıldır getirmeye çalıştığı yere getirilmişken ve bunu iktidar yapılıp 15 yıl orada tutulan AKP yapmışken; yapay diklenmeler, inandırıcılığı olmayan karşıtlıklar, Rusya flörtü, ‘vize’ sürtüşmesi falan bir önem taşımıyor. Trump, gerçeği söylüyor. Yeni Osmanlıcı Türkiye, ABD’ye ‘hiç olmadığı kadar yakınlaşmış’ durumda.

BOP Eşbaşkanı olarak Türkiye’de ‘Ilımlı İslam’ düzeni kuran ve kitle desteği süren Recep Tayyip Erdoğan’dan, ABD neden memnun olmasın; ‘üzerini neden çizsin’. Bunu yapmak istese, elinde sonuç alacağı çok sayıda koz var. En kolayından Ecevit’e yaptığını yapar; borsadaki sıcak parayı çeker, ayakta zor duran ekonomiyi bir anda yere serer ve Erdoğan’ın siyasi yaşamı biter.

Çatışma İçin Neden Var mı?

Erdoğan’ın ABD’yle çatıştığını ve ‘defterden silindiğini’ söylemek için, çatışmanın dayandığı uygulamaların ne olduğunu somut olarak ortaya koymak gerekir. AKP’nin, ABD’nin çıkarlarına ve yürüttüğü politikalara karşı, içte ve dışta herhangi bir uygulaması var mıdır? İktidara geldiği 2002’den bugüne dek geçen 15 yıl içinde, onun dümensuyunda hareket etmemiş midir? ‘Stratejik ortağımız’ dediği ABD’nin hemen her isteğini yerine getirmemiş midir?

ABD, Türkiye’yi güçsüzleştirip kendine bağlamak ve çıkarı yönünde kullanmak için yoğun çaba harcamış ve bu çabanın sonucunu; Kore Savaşı’ndan başlamak üzere bugüne dek almıştır. Değişik biçimde bugün de almaktadır. Erdoğan’ı, özü, İsrail’in büyütüp güçlendirilmesi ve Akdeniz’e bağlı ‘Büyük Kürdistan’ın’ kurulması olan BOP’un Eşbaşkanı yapmıştır. Barzani ‘devletini’ neredeyse Türkiye'ye kurdurmuştur. İncirliği kullanmaktadır. Suriye sınırında, 800 kilometrelik alana PYD’yi yerleştirmiştir. Türkiye’nin Fırat’ın Batısı’ndaki kırmızı çizgisini yeşile dönüştürmüştür. Silahlı Kürt milisleri, Türkiye’den Suriye’ye geçirtmiştir. Kürt militanlara askeri eğitim verdirmiştir. Barzani ‘referandumuna’ karşı birşey yaptırtmamıştır. Bunların tümünü, Erdoğan önderliğindeki AKP’ye yaptırmıştır. Erdoğan’ın ‘üzerini neden çizsin’. Erdoğan, ABD’nin tekerine taş koymadığı sürece üzeri çizilmeyecektir.

Olacak Olanlar

ABD, Kürt devletini kurup tanıyacak ve bu devleti dünyaya tanıtacaktır. Bunun alt yapısı hazırdır. Kürt devletinin kurulup tanınması, parçalanma sırasının Suriye’den sonra İran’a ve Türkiye’ye gelmesi demektir. Cumhuriyet’i kuranlar bunu bildikleri için, Kürt devletini savaş nedeni saymışlardı.

ABD, Türkiye’nin yeni-Osmanlıcığa geçmesini ve ‘Ilımlı İslam’ adını verdiği rejimle yönetilmesini istiyor. İsteğini yönetime getirdiği AKP’ye yaptırmış durumda. İnanç çatışmalarının denetimden çıkma riskini biliyor ama bu risk AKP’yle iş çevirmesini önlemiyor. Onun için önemli olan Türkiye’nin güçsüz kılınması. Bunu da AKP mükemmel yapıyor.

Türkiye’ye 1923’ten Bakmak

İçinde bulunduğumuz duruma, Kurtuluş Savaşı ve Cumhuriyet’in kuruluşundan bugüne dek geçen, yüz yıl geriden bakıldığında yaşanmakta olan gerçeklerin görünümü böyledir. Laf karmaşasına dönüşen açıklamalar, içi boş sözler ve yaptırımı olmayan gözkorkutmaların bir önemi yok. ‘Vize krizlerinin’, Zarraf davalarının ve Erdoğan’ın korumalarının kovuşturulmasının da bir önemi yok.

ABD şu anda elinde bulundurduğu AKP’yi verimli biçimde kullanmaktadır. ‘Ey Amerika’ seslenişi, düşünme ve algı gücü zayıflatılmış halka yönelik, kendini güçlü gösterme girişimi, gerçeği örten bir yanıltma girişimidir.

Yapay karşıtlıklarla yürütülen danışıklı dövüş sürerken yani düşük düzeyli bir ‘cambaza bak’ olayı yaşanırken geçekler şöyledir: Türkiye’nin ekonomisi çökmüştür. Borç, ödenebilirlik sınırını aşmış, borç taksitleri yeni borçlarla ödenmektedir. Ordu, eğitim kurumlarıyla birlikte tasfiye edilmiştir. Suriyeli göçmenler, imam okulları, vakıflar ve tarikatlarla Türkiye Araplaştırılmaktadır. Şeriat uygulamaları yaygınlaştırılmakta, 2023’e hazırlanılmaktadır. AKP’nin yarattığı yıkım, köktenci bir değişim olmadan hiçbir iktidar değişiminin düzeltemeyeceği kadar ağırdır.

Bunlar, ABD’nin 80 yıldır peşinde koştuğu ve ancak şimdi yaptırabildiği işlerdir. Bunları yapan AKP’nin üzerini ABD neden çizsin?

Olanlar

‘Recep Tayyip Erdoğan’ın üzeri çizildi’, ‘AKP’nin miyadı doldu’ sözlerinin çarpıklığı açıktır. ‘Vatan Savunması Yapılıyor’, ‘İkinci Kurtuluş Savaşı veriliyor’ gibi deli saçması sözler göz önüne getirildiğinde; Türkiye’de ortaoyununa dönüşen ve aymazlıktan ihanete giden siyasetin yayıldığı görülecektir.

ABD, Barzani’ye bağımsızlığa yönelik ‘referandum’ düzenletmiş ve bir durum saptaması yapmıştır. ‘Referanduma’ söylemle karşı çıkan AKP yönetimi, somut bir adım atmamış, konuyu her olayda yaptığı gibi zamanın unutkanlığına bırakmıştır. Kürt devleti, tanınmaya bir adım daha yaklaşmıştır.

Kuzey Suriye’de, PYD ordu haline gelmiş, ileri teknoloji silahlarıyla donatılarak, Akdeniz’e açılacak koridoru açıyor. Cılız önleme girişimleri, somut bir sonuca ulaşmıyor ve halkı oyalamaktan başka bir işe yaramıyor. Rusya’yla girilen değişken ve güvensiz ilişkinin ne getireceği ya da götüreceği belirsizliğini koruyor. Büyük devlet çekişmesine sahne olan Suriye’de, sonucu bu çekişmenin alacağı biçim belirleyecektir. Tutarsızlık içindeki Türkiye’nin sözünü dinleyen olmayacak.

Dışarda Türkiye’yi bu duruma getiren AKP’yi, ABD neden defterden silsin?

ABD, Türkiye’yi, ‘sürekli kaos kuramı’ adını verdiği çatışmalı bir düzensizlik ortamına götürüyor. Bunu yaparken, söz karmaşası ve inanç sömürüsünü kullanan AKP’yi kullanıyor. Afganistan, Irak, Libya ve Suriye’de bunu başardı. Aynı şeyi, Türkiye ve İran’da da yapmak istiyor. BOP’ta açıkladıkları gibi, burada İsrail ve Büyük Kürdistan’dan başka büyük devlet bırakmamaya kararlılar. Buna karşı çıkıp, çevre ülkeleri bir araya getirerek başarılı olabilecek tek ülke Türkiye. Ancak, Türkiye AKP aracılığıyla denetim altında.

ABD, belirlediği yolda ilerlerken, Recep Tayyip Erdoğan’ın, bağlı olarak AKP’nin ‘üzerini neden çizsin’.

Türkiye’de siyaset, neden olduğu toplumsal çözülmeye bağlı olarak, sürekli düzey yitiriyor ve sorun çözmek yerine sorun yaratır hale geliyor. Ülkenin kaderine yön veren iktidar sahipleri, yetersiz donanım ve eğitimsizlikleriyle topluma geriliği yayıyor. Geriye gidiş ve ilkelleşme, politika haline getiriliyor, derine giden bozulmalar yaşanıyor. Bilinç yoksunluğu ve yetersizlik, iktidarı ve muhalefetiyle siyasetin her alanını etkisi altına alıyor. Türkiye içinde yaşadığı çağın gereklerinden koparak, karanlık ve karışık bir geleceğe doğru gidiyor.